Twarda ojcowska miłość.

Rak i Helka oglądają sobie Puchatka na jutubie. Smażąc helkowe naleśniki, jednym uchem chwytam co nieco z bajki. Słyszę, że Maleństwo w ramach świętowania jakiejś ważnej okazji, daje Kangurzycy uścisk i laurkę. Kangurzyca, jak to matka- z radości wywija koziołki. Wtem, Rak odzywa się do córki w te słowa:

-Helko, nie myśl, że wykpisz się uściskiem w moje urodziny! I nie chcę żadnych twoich krzywych bazgrołów. Może być zegarek, komplet dobrych narzędzi, ostatecznie książka. Nie próbuj na mnie sztuczek z dziadowskimi laurkami, takie rzeczy działają tylko na matki. I pamiętaj, jeśli na urodziny dostanę od ciebie koślawy obrazek, to ty też dostaniesz takie cudo na swoje! Tatuś ci narysuje!

Helka nie słucha, duchem jest w Stumilowym Lesie. Rak robi minę twardziela, przy czym zezuje na mnie okiem. Czeka na reakcję. Przyznaję, w pierwszej chwili chciałam rzucić ścierą, ewentualnie inwektywą jakąś, jednak coś mi się przypomniało. Kiedy rano grzebałam w torbie na laptop, którą Rak zabiera do pracy, znalazłam tam dwie laurki. Na jednej jest serce i odciśnięta rączka ( walentynki), druga zawiera portret taty ( niby to tylko krzywy głowonóg, ale trzeba przyznać, że uchwyciła podobieństwo!). Nosi je do pracy. I pewnie jeszcze pokazuje kolegom. Taki twardziel i cynik.