O (nie)kochaniu siebie.

Przeczytałam sobie post o świeceniu przykładem. Z litością pomyślałam o nieświadomych mocy przykładu rodzicach. O tych, którzy notorycznie robią paskudne rzeczy, nie wiedząc,że mają one wpływ na ich dzieci. Bo dzieciak obserwuje, czuwa i się uczy. Najbardziej rzecz jasna uczy się wtedy, kiedy nie powinien. Trzeba na wodzy trzymać paskudne odruchy, wstrętne odzywki ( w ogóle język za zębami, bo wszystko toto powtarza i jeszcze wypaple), aleeee mnie to przecież nie dotyczy. Czasem wyrwie mi się przypadkiem jakiś "wuj" albo inna ciotka, ale to drobiazg-krzywdy dziecku nie zrobi. Zadowolona z siebie zapomniałabym pewnie o całym tym przykładzie dzieciom dawanym, gdyby nie taka historia...

Stoję sobie przed lustrem. Bokiem ( żeby się nad sobą poznęcać). Wciągam brzuch, a to co się nie dało wciągnąć dociskam mocniej rękami. - ooooo... tak byłoby dobrze. Jeszcze stąd zabrać z pół kilo, kilogram stąd...i wszystko w cycki! -ugniatam cielsko i patrzę z niezadowoleniem. W pewnym momencie czuję, że nie jestem sama. Obok stoi Helka. Stoi bokiem, uciska sobie łapkami brzuszek i nawet minę próbuje zrobić taką jak ja. Zmroziło mnie. -O głupia babo! Kretynko, patrz co robisz!- myślę sobie. Stoi takie malutkie obok. Najpiękniejsze na świecie! Wciąga sterczący brzuszek i uczy się! Że trzeba być zawsze niezadowolonym ze swojego wyglądu, że trzeba jęczeć, bo ma się tyłek a nie ziarenko kawy, że jak nie wyglądasz jak pani z gazety to nie możesz być ładna.  Przed oczami stanęły mi te wszystkie - jestem gruba, jestem płaska, mam wielki zad, jestem brzydka. I wstyd mnie zdjął. Taką lekcję daję córce. Ja, która zlikwidowałam telewizor, żeby dzieciak w wieku pięciu lat bawił się lalkami i samochodami, a nie w TapMadl! Ja, która w maturalnej klasie zrezygnowałam z jakiejkolwiek diety ( dosłownie. Przestałam jeść.) żeby doprowadzić się do stanu wycieńczenia i obrzydliwego wychudzenia. Ja, która uważam, że liczy się to co w środku. Ot, takam mądra! Dwuletniej dziewczynce wkładam do głowy bzdury które sprawią, że na trzecie urodziny poprosi o wagę a na piąte amfetaminę żeby szybciej chudnąć! A nawet jeśli nie, to takim postępowaniem uda mi się ją przekonać, że mama jest brzydka. Potem dorośnie i okaże się, że jest podobna do mamy ( bo przecież nie do Evy Longorii). Uzna, że sama też jest brzydka - jak mama właśnie. Powiększy grono nieszczęśliwych, nieakceptujących swego ciała kobiet. Będzie nieszczęśliwa! Przeze mnie!!!   O nie. Na to nie pozwolę. Od dzisiaj, mam ponętny ( nie gruby) kufer, kobiecy ( nie tłusty) brzuch oraz uroczy ( nie zadarty) nos. Ta mała kobietka nie usłyszy już ode mnie  słowa skargi. Od dzisiaj w ramach okazywania miłości córce, zacznę okazywać ją sobie! Niech rośnie przekonana o mojej a przy okazji swojej wartości i urodzie! Taki będę dawać przykład. A teraz dobranoc. Idę do Raka, wypróbować mój świeżo nabyty seksapil i wymuszać komplementy.