Przyjaciółki...

-mamoooo, na huśtawkę! 

-Heluuu, ja mam ręce do kolan od tych zakupów...

-mamulko, ale ja musę to mój obołjązek!

No cóż, mus, to mus. Obowiązkowy dzieciak mi się trafił, nic tyko się cieszyć. Stawiam siatę obok huśtawki i majtam w tę i we w tę metalowym ustrojstwem. Nagle do moich uszu dochodzi piskliwy wrzask i ogarnia mnie panika. Mózg nie zadziałał jeszcze na tyle, aby do głosu dopasować twarz, jednak instynkt zadziałał poprawnie-czas się bać.

-czaaaaaaaść!- rozlega się ponownie i w tym momencie widzę JĄ. Jadowita we własnej osobie!

Rozciągam usta w wymuszonym uśmiechu i odpowiadam najuprzejmiej:

-cześć, miło cię widzieć.

-no. Widzę, że wam się nie powiodło, bo wróciliście...-uśmiech mojej rozmówczyni w przeciwieństwie do mojego, nie jest wymuszony.

-Rak zmienił pracę. Na lepszą-dodaję po krótkim namyśle. 

Uśmiech Jadowitej blednie.

-aaa, to dobrze. Gdzie ta moja...o jest! Juhuuuu, Klauduniaaaa!

Mała Jadowita. Urosła przez pół roku. Wygląda jak mniejsza wersja matki. Obie rude jak marchewki. Normalnie nie wierzę, że rude jest wredne, ale w tym wypadku matka natura się nie pomyliła. Barwy ostrzegawcze w przypadku tej dwójki są jak najbardziej uzasadnione. Mała Jadowita nie ma oczywiście zamiaru się przywitać.

-dzień dobry, Klauduniu. Urosłaś- mówię.

-phi. Ale Hela ma brzydkie buty!-odpowiada Klaudunia. Nagle wzrok małej natrafia na reklamówkę stojącą obok mojej nogi. Oczy zwężają się w szparki, lisia twarzyczka przybiera chytry wyraz. 

-Klaudunia jest najwyższa w klasie!

-mhm- bełkoczę starając się nogą osłonić reklamówkę. Klaudunia krąży wokół niej z miną głodnego sępa. Taka natura. Tak jak obowiązkiem Helki jest pobujtać się na każdej mijanej huśtawce, tak obowiązkiem Małej Jadowitej jest wiedzieć co niosę w reklamówce! 

-Te dzieci tak rosną! Teraz Zajączek się zbliża, znów nie wiadomo co kupić!

-mhm...-odpowiadam, po czym kucam i zawiązuję ucha torby na supeł- zwiążę to, bo mi zakupy wypadają-mówię. Klaudunia posyła mi nienawistne spojrzenie. Matka, niezrażona ciągnie dalej:

-no naprawdę quada ma, bo dostała w zeszłym roku na komunię, komórkę ma, laptopa ma, tableta ma. No co ty byś Klaudunia chciała?

- gluta! Nie mam glutów!-odpowiada naburmuszona dziewczynka.

-a idź!-krzyczy jadowita- z tymi glutami mi znowu wyskakujesz!- jest zła. Glutem nie da się przyszpanować, więc najpewniej Klaudunia ich nie dostanie.-musimy lecieć, naraaaa- rzuca nie zaszczyciwszy nas nawet spojrzeniem. 

-a Hela ma trzy gluty!- wołam jeszcze za nimi.

Klaudunia z wściekłości kopie mijaną ławkę, Jadowita ciągnię ją za rękę.

-mamusiu, a co to są gluty?

-Heluniu, nie mam pojęcia...