Paciaciakowa -reaktywacja.

Pamiętacie Paciaciakową? Za sobą zostawiłam takich kilka, jedna dopadła mnie aż tu.

-o nieeee, nie psejdziemy!-woła Helka na widok dostawczaka zaparkowanego na przejściu do klatki. 

-spokojnie, przejdziemy trawnikiem- odpowiadam i tarabanię się przez krawężnik. Trawnik wyposażony jest w zdezelowaną ławkę- znaczy się rekreacyjny, nie depczemy żadnego klombu. Po trzech krokach widzę, że popełniłam błąd. Kupa na kupie, kupą pogania.

-uwaga, wszędzie tu są psie kupska. Jak wdepniesz będziesz sama czyściła. Ja mam uraz.

-a lacemu tu lezą kupy piesków?-pyta Helka swoim zwyczajem (ona pyta o wszystko!).

-bo widzisz córeczko...-zaczynam i oczom moim ukazuje się następujący widok. Wytapirowane  purpudło w sile wieku trajkocze przez komórkę. W drugiej ręce trzyma smycz. Szczuropodobna psina znajdująca się na końcu smyczki właśnie zgięła się w jednoznacznej pozycji. Ciśnie. Czuję, jak krew uderza mi do głowy!

-bo widzisz, skarbie- mówię głośno- niektórzy ludzie nie mają wyobraźni!- babol odłożył komórkę i patrzy na mnie.- kupują pieski, trzymają je w ciasnych mieszkaniach i nawet nie potrafią zabrać na porządny spacer!-nakręcam się dalej. Wytapirowana patrzy.- wypuszczają je tylko na najbliższy trawnik pod oknem, a już najgorsze jest to, że po nich nie sprzątają. Potem dzieci, które biegają po trawniku wracają do domu unurzane w psiej kupie!-kończę tyradę. Helka nie słucha, patrzy bowiem jak urzeczona w festiwal obrzydliwości, który odbywa się tuż pod naszymi stopami. Szczurowaty ni pies ni wydra dalej tkwi w zgiętej pozycji. Coś mu nie idzie, bo biedak próbuje wytrzeć zadek najpierw o trawę, a kiedy to nie pomaga, o chodnik. Ciągnie za sobą swe skurczone ciałko i zostawia wstęgę brudu na kolejnych kafelkach. Mdli mnie.

-Kto to słyszał, psie kupy sprzątać?-mówi oburzonym tonem właścicielka, a mnie stają przed oczami te wszystkie miny które odklejam z butów. 

-po za tym trawniki nie służą do tego, żeby dzieci po nich biegały!- dodaje mądrym tonem kobieta.

-ano nie!-ironizuję- trawniki, a jak widzę, również chodniki służą do tego, żeby psy miały gdzie załatwiać potrzeby!

Paciaciakowa patrzy na mnie zdziwionym tonem. Skoro się zgadzam z jej definicją trawnika, to po jaką cholerę się odzywam?! 

-no właśnie.-mówi, a jej twarz rozjaśnia uśmiech.

Nie wierzę. Zaglądam głęboko w wyblakłe niebieskie oczy i widzę potylicę.

Wyobraźnia podsuwa mi scenę z Dnia świra. Wiecie którą. Tyle że ze mną zamiast Adasia. Miałaby szanowna Paciaciakowa niespodziankę, gdyby wdepnęła! Rzucam szybkie "doizenia" i zgarniam Helkę do domu. Walka z Paciaciakowymi nie ma sensu. To jakby walczyć z wiatrakami. A mnożą się cholery jak zombie w amerykańskich filmach. Wymyślą kiedyś na to szczepionkę?