Wieczorne rytuały.

Odkąd Helka siedzi, to Rak jest odpowiedzialny za wieczorną toaletę i wszelkie okołołóżkowe działania. Matka w tym czasie mogłaby zrobić coś konstruktywnego, ale po co? Woli podsłuchiwać pod drzwiami:

-tato, secytas mi bajkę?

-tak, może tę o Mikołaju?

Tu Matka zgrzyta zębami, ponieważ bajka o Mikołaju to mała kartonowa książeczka z obrazkami. Tekstu będzie z osiem wersów. Chce się gałgan wymigać!

-a moooze o Duninku?

-o Mikołaju jest lepsza, taka...zwięzła.

-a moooze o Duninku?

-no dooobra!

Tu następuje popis aktorki Raka. No audiobooki chłop mógłby nagrywać! Krzyżacy zajęliby mu maksymalnie godzinę. Przecinki, kropki i pytajniki w interpretacji Raka nie mają żadnego udziału. Wypluwa tekst z prędkością CKMu. Rozdział Muminków trwa minutę.

-no to dawaj buziaka i dobranoc.

-jesce zaśpiełaj kołysankę, ale nie kawalelie!

-ja znam tylko kawalerię.

-no doooobla, śpiełaj.

-do kawalerii wstąpić chciałem...

Tu następuje z kolei popis wokalnych umiejętności Raka. Podsumuję krótko-chłop lepiej czyta, niż śpiewa.

-koniec, dawaj buziaka...

-jesce o Dolotce.

-ale ja nie znam o Dorotce.

-naucę cię. Ta Dolotka, ta malusia, ta malusia tańcowała do kolusia...śpiełaj!

- tańcowała do kolusia, do kolusia i już była bardzo śpiąca, bardzo śpiąca, że aż poszła sobie spaaaać. Może być?

-moze być.

-buzi i dobranoc.

Cmokanie.

Rak chwyta za klamkę, żeby wyjść.

-tato!

-co tam?

-jesce buzi.

Cmokanie.

Klamka.

-tato!

-no co?

-a wies, ze cię kocham?

Cmokanie.

Klamka.

-tato!

-co?!

-kocham cię najbaldziej na siecie.

Cmokanie...

I tak do 21 każdego dnia. Kocham te wieczorne rytuały. Jakby się tak głębiej zastanowić, to najbardziej za to, że mnie nie dotyczą;)

Ps. Wieczorny buziak dla mamy też trwa dobre pięć minut (jesce musis posałować ocy...).